Gisteren aan het einde van mijn presentatie in Ypenburg heb ik nog even het verband tussen taal en ruimte aangestipt. Het was een losse associatie, die misschien nog navolging verdient. Als we de stad opvatten als een taal waarbinnen we ons tot elkaar kunnen verhouden, wat gebeurt er dan met de taal als die stad radicaal verandert? Wat doet een plek als Ypenburg met andere woorden met de manier waarop we met elkaar communiceren? Ik denk dat de oriëntatie op de snelweg i.p.v. de gemeenschappelijke ontmoetingsruimte betekent dat je elkaar op den duur ook niks meer te zeggen hebt. De omgeving biedt er geen aanleiding toe en we vallen op den duur misschien letterlijk stil.
