De eerste gast vandaag neem ik mee naar de afbeelding van de kunsttuin van kamp Vught. Ik vraag hem:’ waar houdt de kunstenaar op en begint de maatschappelijk werker ? Als het stil blijft verduidelijk ik mijn vraag met: ‘is dit niet te praktisch voor kunst?”
‘Als het bedoeld is als kunst, dan is het kunst. Vervolgens kun je het dan hebben of iets goede kunst is of niet.’
De man is een fotograaf en we hebben het over de fotograaf Christian Boltanski die andere fotografen hele nauwgezette instructies gaf om een schoolklas te fotograferen. Hij deed dit op afstand zonder er ooit heen te gaan. Misschien is wat er in Vught gebeurd vergelijkbaar, dat is althans wat de bezoeker leek te suggereren.
Toch is wat Het Observatorium heeft gedaan van een andere orde. Terwijl Boltanski op afstand een kunstwerk realiseert en mensen daarbij inzet als willoze werkuigen, daar doet Het Observatorium een handrijking om de uitwerking vervolgens aan anderen over te laten. Ten opzichte van Het Observatorium lijkt Boltanski zich haast als een control freak te gedragen.
