donderdag 28 mei 2009

OB.Toefjes van Wolken


Vrouwen van middelbare leeftijd, daar haal ik van tijd tot tijd mijn inspiratie uit. Vooral als het zoekende vrouwen van middelbare leeftijd zijn. Vandaag waren er twee bij mij op bezoek die me bijzonder bevielen. Alhoewel ze elkaar niet kenden en onafhankelijk van elkaar binnen kwamen, waren er opmerkelijk veel overeenkomsten. Ze waren allebei in Australië opgegroeid en hadden allebei een ouder op sterven liggen. Met de eerste, Winny geheten, sprak ik over de tijd ruimte coördinaten waar je op geboren bent en hoe dit je karakter bepaald. Ik ben vergeten haar te vertellen dat ik op een flat geboren ben en dat mijn moeder daarom denkt dat ik nog steeds niet echt geland ben. Ik had daar graag met Winny over van gedachte willen wisselen. De tweede vrouw van middelbare leeftijd kwam bij mij op de bank zitten toen ik met Winny in gesprek was. Ze vroeg of ze erbij mocht komen zitten. Wij vonden dit een goed idee.
‘We hadden het net over doelen stellen in het leven, heb jij een doel voor ogen?’
‘Ja, dat wel, maar er zijn ook heel veel andere dingen.’
‘Obstakels bedoel je?’
‘Nee, nee obstakels klinkt te negatief, ik moet er ook voor anderen zijn.’
‘Maar laat je je dan niet teveel afleiden?’
‘Ja wij vrouwen maken ons toch teveel zorgen over van alles en nog wat.’
‘Bedoel je dat de mannen het zich meer kunnen permiteren een bord voor hun kop te hebben.'
'Dat zou nog wel eens kunnen ja', beaamt Winny.
‘Wat ook zo prettig is aan mannen, is dat als je dan een tijdje ergens over gediscussieerd hebt, dat ze dan zeggen en nu is het afgelopen.’, zegt de vrouw naast me op de bank. Ik slikte, want dat was bij mij helemaal niet zo. Sterker nog ik kon eindeloos ergens over door jengelen en jaren later nog eens beginnen over wat iemand ooit gezegd zou hebben. Dat is de vrouw van middelbare leeftijd die in mij huist.
Als Winny alweer de deur uit is, wellicht op weg naar haar zieke moeder, vertelt de vrouw op de bank (ik weet niet hoe ze heet, helaas) dat ze zodra haar vader dood is terug verhuist naar Australië. Ze zegt dat ze altijd heimwee heeft gehad.’Ik ben daar ook een totaal ander mens. Dat komt door het eten en het klimaat, denk ik. Je hebt er ook andere kleren aan.’
Voordat ze afscheid neemt verteld ze nog hoe ze van de Nederlandse wolken houdt.’Die golvende vormen, van die toefjes die elkaar opvolgen, prachtig, die heb je in Australië niet.’