Gisteren heb ik een bezoek gebracht aan de jeugdgevangenis in Vught om een werk van het Obersvatorium te bekijken. De gevangenis staat op een plek waar je, gebruik makend van het openbaar vervoer, alleen kan komen met een taxi of met een klein busje die eens in het uur van station den Bosch rijdt. De gevangenis bevindt zich op een boeiende en historisch beladen plek. Hier bevond zich het voormalige concentratiekamp Vught. Cynisch genoeg staat het ‘museale’ gedeelte van het kamp dat dienst doet als herdenkingsteken op een minimaal stukje helemaal achteraan. Ze hebben nota bene een barak nagebouwd om rondleidingen te geven. Niet dat er geen barakken zijn, maar die barakken zijn allemaal in gebruik. Als gevangenis, maar ook om militairen te stationeren. Ook is het kamp destijds gebruikt om Molukkers op te vangen, maar omdat hun ‘tijdelijke verblijf’ twintig jaar duurde, zijn ze maar gebleven. Ze wonen er nog steeds. Er wordt ook nog een gevangenis van de Duitsers gebruikt om mensen in op te sluiten die zwaar bewaakt moeten worden. De Hofstad groep zit daar bijvoorbeeld. Communicatiemedewerker Sander Syperda zegt dat een voormalige directeur een man met ambitie was.‘Zo ongeveer bij ieder probleem in Nederland zei hij: breng ze maar naar Vught, dat lossen we hier wel op.'
Alles zit in Vught, waardoor er eigenlijk een soort patchwork gevangenis is ontstaan. ‘we hebben plastic schotten op de hekken geplaatst zodat de jonge jongens niet in contact komen met de zware volwassen criminelen.’ De schotten zien er wat profesorisch uit. Je kan zien dat het achteraf geconstateerd is dat het misschien beter zou zijn als dit contact zou worden geminimaliseerd. Bovendien wordt de jeugdinstelling ook niet meer gezien als een gevangennis, maar een zorginstelling. Ook de tuin van het conservatorium past bij dat idee. 'Als de jongens hier bezig zijn, vergeten ze soms dat ze opgesloten zitten.'
