In het boek The Barn, A vanishing landmark in North America, lees ik de volgende passage.
"For at least four centuries before our own, changes which came to the farmstead and cottage were as gradual, as gentle, almost as imperceptible as the growth of a tree. Additions and renovations were carried out as need arose. Traditional methods were followed and the materials used were those which lay close at hand.'
Zo groeit ook de installatie bij Stroom dagelijks door aanpassingen met materialen die ik om mij heen vind. Zoals de schuren in Amerika ter isolatie zijn omringt met zwerfkeien, zo zijn in de tentoonstellingsruimte langs de muren plastic dopjes geplaatst als definiering van de ruimte. De dopjes diende zich aan door een buurman die ze al jaren achtereen spaart, maar eigenlijk nooit wist waarom.
Momenteel ben ik op weg naar een 'schuur' in het Groninger landschap, een plek die zich op de rand van de beschaving bevindt en waar, om maar eens wat te noemen, geen elektriciteit is. Het zal de komende dagen dan ook lastig worden om iets op deze blog te schrijven.
