Het is donderdag, volgens mij een dag zonder noemenswaardige rampen. Ik was op weg naar het station, maar de tram bleek tot de rand gevuld met klotsende lichamen. Voor mij was het geen probleem. Ik ben sinds gisteren de gelukkige eigenaar van een benzinebrander. De vorige etappe liep ik rond in een wolk van butagas wegens een lekkend kookstelletje. Als het moest kon ik nu overal mijn kamp opmaken, ook op het tramstation. In de trein was de situatie al niet veel anders. Stamp vol. Dat de Apocalyps eraan kwam, wist ik, maar dat hij al zo snel zou komen was een verrassing. Paniek voelde ik echter geenszins. Dit was een Apocalyps light, dat had ik heel goed in de gaten. Een oefen Apocalyps, als het ware. dat durfde ik wel aan. Bovendien beschik ik,zoals gezegd, over een benzinebrander. Een machtig gevoel.