Het was museumweekend in Den Haag. Bij 'Beelden aan zee' in Scheveningen werd aandacht besteed aan de recycle kunstenaar Yubi Kirindongo, een beeldhouwer uit Curaçao. Hij combineert soms verrassende materialen zoals autometaal met dierlijke botten. Ik ergerde me alleen aan de ronkende zaalteksten over deze man: hij werkt intuïtief zoals de natuur. Soms was het wat al te illustratief. Sterrenbeelden van bumpermateriaal? Dan liever de totempalen zonder titel. Na het museumbezoek besloot ik een stukje te fietsen. Nabij Kijkduin passeerde ik toevallig het Juttersmuseum, opgebouwd uit aangespoeld materiaal. Binnen lagen spullen zoals ze waren aangetroffen op het strand. Een mammoetbot lag er naast een plastic boei. ‘Niets is bijzonder hier,’ zei de man die het museum beheerde. ‘Zelfs die mammoetbotten stellen niks voor, daar zijn er veel te veel van.’ Het was prachtig. Recycle kunst, maar dan echt intuïtief en gerangschikt zoals de zee het zou doen, kriskras door elkaar.
zondag 6 april 2014
Recycle-kunst
Het was museumweekend in Den Haag. Bij 'Beelden aan zee' in Scheveningen werd aandacht besteed aan de recycle kunstenaar Yubi Kirindongo, een beeldhouwer uit Curaçao. Hij combineert soms verrassende materialen zoals autometaal met dierlijke botten. Ik ergerde me alleen aan de ronkende zaalteksten over deze man: hij werkt intuïtief zoals de natuur. Soms was het wat al te illustratief. Sterrenbeelden van bumpermateriaal? Dan liever de totempalen zonder titel. Na het museumbezoek besloot ik een stukje te fietsen. Nabij Kijkduin passeerde ik toevallig het Juttersmuseum, opgebouwd uit aangespoeld materiaal. Binnen lagen spullen zoals ze waren aangetroffen op het strand. Een mammoetbot lag er naast een plastic boei. ‘Niets is bijzonder hier,’ zei de man die het museum beheerde. ‘Zelfs die mammoetbotten stellen niks voor, daar zijn er veel te veel van.’ Het was prachtig. Recycle kunst, maar dan echt intuïtief en gerangschikt zoals de zee het zou doen, kriskras door elkaar.
