Tussen Leiden en Den Haag was geen treinverkeer mogelijk . Het was denk een uur of één ’s nachts. Wat er precies aan de hand was wist ik niet. We waren met twaalf mensen die naar Den Haag HS moesten en er was een grote club die naar Rotterdam moest. Voor de Rotterdammers werd een apparte trein ingezet.
‘Diegene die naar Den Haag HS moeten, reizen via Rotterdam en Gouda,’ zei een NS-man met een petje. We vonden dit niet kunnen en dat zeiden we ook tegen hem en toen vonden de NS medewerkers het eigenlijk ook niet kunnen en toen hebben ze voor ons een taxibusje besteld. Hier moesten we een uurtje op wachten. Ik liep wat rond met een vlag waarop Expeditie Eridanos stond geschreven omdat ik met Farncois Lombarts een presentatie had gegeven in Amsterdam. De vlag leverde wel wat aanspraak op bij twee Marokkaanse meisjes, waardoor de tijd lekker snel ging. Een van de meisjes ging later zelfs Marokkaanse koekjes uitdelen. We gingen ook met z’n allen een Congolese rastafari belachelijk maken. Hij was een beetje aan het klagen namelijk, maar bezat een vouwfiets en we vonden dat hij makkelijk naar Den Haag kon fietsen. Het was eigenlijk heel gezellig. En laat. Maar misschien horen die dingen toch wel bij elkaar. Ochtendvertragingen zijn minder leuk ( Ik was om half vier thuis).
