zaterdag 19 april 2014

Eén klein Hakenkruisje

In de Volkskrant stond een artikel over Duindorp. Onderzoekers zeggen dat ze geschokt zijn over de agressiviteit tegen buitenlanders die ze aantroffen in het voormalige vissersdorp. 
De Duindorpers zelf halen hun schouders op: "Ze doen net alsof het hier de Gazastrook is. Kom zelf kijken. Misschien dat je een hakenkruisje vindt en twee ingegooide ramen."
Een hakenkruisje. Zo'n uitspraak laat mooi zien hoe verschillend er gedacht wordt over dergelijke historisch beladen symbolen. De onderzoekscommissie zal een hakenkruisje al teveel vinden waarschijnlijk, terwijl de Duindorper vindt dat het wel meevalt. Hij voegt er aan toe dat het vroeger veel erger was en daar zal hij een punt hebben. Duindorp staat al sinds jaar en dag bekend om zijn asociale bewoners. Het is haast folklore geworden. Daarom is het ook terecht dat de Duindorpers Ahmed Markuch een mediageil mannetje noemen als hij het ineens heeft over een grimmige sfeer. Natuurlijk heerst er een grimmige sfeer. De sfeer was al gespannen doordat omroep West Duindorp een nazi-wijk had genoemd.  Als je daar dan als allochtone volksvertegenwoordiger gaat rondlopen, allicht dat je dan iets van spanning voelt vibreren in de zilte zeelucht. Daarover kamervragen stellen  is inderdaad mediageil. Er is in een stad als Den Haag sprake van gettovorming, dat is de realiteit. In de Schilderswijk hebben de allochtonen het overgenomen en zijn daar uitermate agressief tegen blanke Hagenezen. Het lijkt me niet raadzaam daar van bovenaf iets aan te gaan doen. Wie moord en brand schreeuwt over Duindorp heeft nooit eerder aandacht besteed aan het voormalige vissersdorp of is puur uit op politiek gewin. Ze zijn nou eenmaal anders daar achter de duinen, ze bouwen er piramides van pallets op het strand.