'Stop de veryupping van Den Haag'. Die overbekende term uit de jaren tachtig, die op deze plek verwijst naar de komst van hogere inkomstengroepen naar de voormalige arbeidswijk van Duindorp, steekt nogal vruchteloos af tegen de dure auto's die staan geparkeerd voor de restaurants aan de overkant. Op mijn fiets rijd ik over een glooeinde strook asfalt. Aan mijn rechterhand zie ik nieuwe appartementen die over zee uitkijken. De zee als unique selling point van projectontwikkelaars, dat is nieuw in Duindorp. Links voel ik de lange vingers van de kou onder mijn jas doorkruipen. De kou komt uit de duinen die spookachtig oprijzen achter een rij lanterenpalen. Dan houdt plotseling het pad op en blijven mijn wielen steken in het mulle zand van een onaffe weg. De veryupping is nog niet helemaal af en ik word gedwongen naar beneden te gaan, naar het oudere gedeelte van Duindorp. Daar zijn de huizen laag en dicht op elkaar gebouwd. Zodra ik een steegje indraai word ik omhelst door de restwarmte van de dag. Die stijgt omhoog, uit de weg en komt van opzij uit de buitenmuren van de wit gestukte vissesrhuizen. Aan het einde van de weg, op de hoek en aan de rand van een grote lap grond die bouwrijp is gemaakt voor toekomstige woningen, zit een nagel studio met de naam: Future Nails. Future Nails, met zo'n naam kan het haast niet anders of je bent klaar voor de veryupping van Duindorp.
