KKS21: Afvoerputje

Vanmorgen werd ik wakker met het gevoel alsof ik in een centrifuge had gezeten. Alles deed pijn. Mijn hoofd en mijn botten, ze waren beurs.  Eerst begreep ik niet helemaal waarvan dat zou kunnen zijn, toen herinnerde ik mij het zwaartekracht experiment van de dag ervoor. Ik was met een skateboard een steile wand af gedoken, met voorspelbare gevolgen.  In de jaren zestig begonnen surfers op planken met wieltjes te oefenen in verlaten zwembaden in Californie. Zo ontstond parallel aan de surfcultuur ook het skateboarden. Ik heb een skateboardloze jeugd gehad, maar de manier waarop skaters de stad zien, als een grote speelplaats, spreekt me enorm aan. Het heeft iets heldhaftigs. Net zoals ‘parcours’, een van de stad guerrilla afgeleide techniek om gebouwen te beklimmen en zodoende in een rechte lijn door de stad te gaan. Als afgeleide van de vroegere zwembaden worden er tegenwoordig skate ‘pools’ gemaakt. Dat zijn komvormige constructies waarin de skater kunstjes kan doen. Een van die komvormige constructies staat hier op het plein van het containerdorp. Al geruime tijd zie ik skaters daarin  de meest uiteenlopende kunstjes uithalen. Het ziet er tamelijk eenvoudig uit. Gisteren kon ik me dan ook niet langer inhouden en ik leende een skateboard. Wie wil ontsnappen zal z’ n  angsten moeten overwinnen. Met een voet klemde ik de achterkant van de plank op de rand van de kom, het andere uiteinde van de plank hing in de lucht. Het was de bedoeling in een fractie van een seconde je gewicht te verplaatsen naar het andere uiteinde van het skateboard en dan met alle vier de wieltjes aan de afdaling door de kom te beginnen. In Amsterdam ben ik wel eens van een twaalf meter hoge brug afgesprongen. Het was een kwestie van doen en het voelde heerlijk om mijn angsten te overwinnen. Op een skateboard lag dat net iets anders, merkte ik. R, die mij vanaf een afstandje bezig had gezien, zei:’ Vanaf hier leek het net alsof je naar een afvoerputje werd gezogen.’  
Na drie keer dezelfde harde les geleerd te hebben werd het me duidelijk dat ik de jeugdcultuur van het skaten definitief was misgelopen en dat ik allang was weggezogen door het putje van de ouderdom.