Ik kan maar niet wennen aan honden eigenaren. Het zijn toch de hooligans onder de Haagse kak. Zodra ze hun chiecke villas hebben veralten en het bos in zicht komt, beginnen ze te grommen en wordt alle waardigheid los gelaten. Ze beginnen te schreeuwen en met stokken te gooien. Mijn hardlooprondje gaat door park clingendael en schampt te rand van Wassenaar. Dus ik weet waarover ik praat. Vandaag ook weer. Zo’n man die z’n corduroy broek in een stel kekke laarsjes heeft gepropt, staat de longen uit z’n lijf staat te schreeuwen. BOENNNNNNDERRRR, HIERRRRR!!! Hoor ik dan ineens achter me en ik schrik me kapot. En dat beest dat luistert natuurlijk niet die komt alleen als je hem een koekje beloofd, zo verwend is hij ook wel weer. Maar die man blijft ondertussen gewoon doorschreeuwen alsof hij ergens in is blijven hangen. Een keer werd ik door een hond aangevallen. Al grommend bleef hij aan m’n hardloopbroke hangen. Het baasje kwam naar me toe en zei: ‘ja hij is oud en een beetje blind, dit doet hij alleen maar om te tonen dat hij er nog is. Dat hij nog meetelt.’
