Afgelopen zondag was ik bij een opening van een nieuwe projectruimte van Heden (een kunstinstelling in Den Haag). De projectruimte wordt Hier genoemd wat voor de wethouder van cultuur en financiën, Marieke Bolle, aanleiding was om allerlei gênante en veel-te-voor-de-hand-liggende woordspelingen te maken. Zoals: 'Hier gebeurd het' en 'Hier moet je zijn'. De installatie vond ik in eerste instantie leuk en prikkelend omdat er de ruimte leek te zijn opgebroken, bovendien kon je er in.Ik houd van dingen waar je in kan en waar je de kans loopt gewond weer uit te komen. Ik vond alleen het verhaal dat de kunstenaar, Andre Kruysen, hield een beetje mager. De installatie, zie foto hierboven, heet op=op. De titel slaat op het reclame materiaal dat hij tijdens zijn verblijf allemaal binnenkreeg. Achteraf begreep ik dat Kruysen zich vooral laat inspireren door 'sociale sculpturen', grofvuil en gestapelde oud papier dozen. De komende drie maanden gaat hij verder bouwen aan deze transformatie van de ruimte. Zelf houd ik ook erg van het grofvuil dat zich op sommige dagen als een archipel van unieke eilandjes door de stad slingert. Toch kon ik het niet nalaten om tegen een medewerker van Heden te zeggen, dat het me wel heel erg deed denken aan het vocabulaire dat de deconstructivisten hanteerden in de jaren tachtig. 'En wat dan nog', was de korzelige, ietwat geïrriteerde, reactie van de medewerker. Ik stamelde dat het toch op zijn minst genoemd moest worden en droop toen af. Wat ik achteraf natuurlijk had moet zeggen, is dat deze aardbevingkunst zo vlak na Haïti misschien niet zo smaakvol is, maar ja, dat bedenk je altijd pas achteraf.
