Vandaag is de hoogste toren ter wereld geopend. De Burj Khalifa Tower in Dubai is 828 meter hoog. Op de BBC hoorde ik dat 1000 meter ook al haalbaar is. Het is geen kwestie van techniek maar van geld om zo’n toren te maken en geld was de afgelopen tijd een probleem. Het is de reden dat de toren op het laatste moment de naam van de sjeik uit Abu Dhabi heeft gekregen. Die heeft 10 biljoen dollar in de toren gestopt. Dergelijke bedragen worden alleen betaald als het om de allerhoogste toren gaat en de investeerders hebben de architecten en ingenieurs dan ook, zelfs tijdens het bouwproces, gepusht om de toren hoger te maken dan oorspronkelijk de bedoeling was. Je betaald ten slotte niet zoveel geld voor het twee na hoogste gebouw ter wereld. Toch blijft het opmerkelijk, dit sort bedragen, terwijl het vertrouwen in de wereldeconomie minimaal is. Het heeft duizenden migrant werkers uit India en Afrika in elk geval jaren werk opgeleverd. Is daar al eens een documentaire over gemaakt, deze groep van rondtrekkende bouwvakkers? De hoogte van de toren is tot het laatste moment geheim gebleven. Misschien is dat wel de reden dat het project van de Freedom Tower in New York nog niet van de grond is gekomen. Ze wilden weten hoe hoog ze in Dubai zouden komen voordat ze verder konden met de bouw van hun eigen prestige project op de locatie van het voormalige WTC kantoor. Die wordt nu 1000 meter hoog, let maar op. Liebeskind kan weer naar de tekentafel, of die toren komt er helemaal niet, dat kan natuurlijk ook. Die hoogtes zijn wel fascinerend want het glas moet aangepast worden. Als het aan één kant gaat waaien dan valt de toren in het vacuüm dat ontstaat aan de andere kant. In Dubai hebben ze daarom een soort ribbels op het glas aangebracht die vergelijkbaar zijn met de minuscule strips die zwemmers en schaatsers op hun muts hebben zitten voor de aërodynamica. Ribbels om de de toren op koers te houden.
