De oma van de lieve G moet gedecodeerd worden. Dat wil zeggen dat iemand haar leefpatroon gaat observeren om te kijken wat ze doet. Ze heeft ouderdomsverschijnselen en vergeet dingen, zoals de plek waar ze haar pillen neerlegt. De ergotherpeut bespioneert oma in haar dagelijkse omgeving met als doel iets te verzinnen waardoor ze haar pillen makkelijk kan terugvinden. De moeder van de lieve G wilde erbij zijn, maar dat mocht niet. De specialist wil zich namelijk zo klein mogelijk maken en het moet net zijn alsof zij er niet is. Dat lijkt me eigenlijk ook wel wat, iemand die je permanent op een onnadrukkelijke wijze bespioneert. Het gevoel in de gaten te worden gehouden door een ‘little brother’, die niet echt gevaarlijk is, lijkt me heel geruststellend. Een keer per week heb je dan een gesprek met je persoonlijke ergotherapeut en die zegt dan dingen tegen je als; jouw leven kan tien procent efficienter.