Idealisme

Idealisme is een raar fenomeen. Je moet naif zijn om de wereld te veranderen. Soms lukt het dan nog ook. Het zijn ook naive mensen die heilig verklaard worden. Mensen die geloven in het goede en die dat ook haalbaar achten terwijl het volk waar je dat voor doet dit misschien niet ziet zitten. Het volk weet niet beter, zegt de idealist, het volk is te lang onderdrukt geweest om nog te weten dat er een betere wereld mogelijk is. Of de idealist zegt, de media liegen. Tanja Nijmeijer is ook een idealist, dat moet haast wel als je denkt een cursus te gaan doen van zes maanden om vervolgens acht jaar te blijven hangen. Zij was in Groningen nooit een uitegsproken persoon, ze stond niet op de barricades met een megafoon in de hand, ze was juist van het stille type. Geen woorden maar daden, heet dat geloof ik. Ik ben inmiddels een fan van haar omdat ze gaat voor iets waar ze in geloofd en daar alles voor heeft opgegeven. Er gaan mensen dood, maar dat is eigenlijk maar een zwak excuus om geen idealist te zijn. Wie met droge ogen kan zeggen dat de regering maar moet komen om haar te redden en dat ze het leger zullen opvangen met AK47’s,mortiergranaten, mijnen en wat dies meer zij, heeft een lange weg gemaakt van de wandelgangen in de letterenfaculteit tot de jungle van Columbia. Ik kan me er nauwelijks een voorstelling van maken, al zou ik er graag een maandje stage lopen om over de onderlinge liefdes en relationele spanningen te schrijven. Dat lijkt mij nou weer interessant. http://www.rnw.nl/english/article/tanja-nijmeijer-why-i-joined-farc