Onlangs verscheen de voorpublicatie van de roman Priveleven van Josep Maria de Sagarra, een schrijver die geboren werd in 1894 en stierf in 1961. Kennelijk waren we nu pas toe aan een vertalin g. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen, want de roman schetst een spannend en bloemrijk beeld van de Barcelonese adel tegen het einde van de negentiende eeuw. Een adel die zijn grip verliest en lijdzaam moet toezien hoe het volk de boel overneemt. In het eerste deel komt tante Paulina aan bod. Zij is puissant rijk en haar armlastige familieleden rekenen op een spoedige erfenis. Dit lees ik op pagina 24 van de voorpublicatie. 'Maar Don Tomas, noch zijn zusters, noch de baron De Gresol rekenden op het zwarte beest dat al hun verwachtingen de bodem zou inslaan. Argeloos als ze waren, hadden ze zich geen rekenschap gegeven van een andere persoon, die zonder zo veel bezoekjes af te leggen, zonder zo veel taarten te sturen, zonder een weerloze kalkoen de keel af te snijden, die zure citroen van tante Paulina's hart in zijn koude, kleffe en serviele hand hield, paraat om die tot de laatste druppel uit te knijpen. Deze persoon was doctor Claramunt, penitentiaris van de kathedraal.' Bij het lezen van deze passage moest ik onmiddelijk denken aan Liliane Bettencourt, de zeven en tachtige jarige erfgename van L'Oreal met een vermogen van zeventien miljard die de laatste tijd nogal veel in de krant staat met haar priveleven. Ook in het drama Bettencourt (ze heeft geloof ik teveel inmenging gehad in de Franse politiek) is er sprake van een 'goeroe' die, tegen de wil van haar dochter in, op het geld van de erfgename uit is. In de Volkskrant van gisteren (p.12) lezen we: Die goeroe dat is kunstartiest Francois-marie Banier, een man die uit interviews naar voren komt als een nietsontziende cynicus, maar desalnieteminhet hart van Liliane Bettencourt wist te veroveren. Ze schonk hem een miljard euro en – waarschijnlijk- een eiland. Ziedaar het zwarte beest van Josep Maria Sagarra. Lees Priveleven en begrijp de wereld van Bettencourt. Totdat de film er is, natuurlijk, want volgens sommigen is die reeds in aantocht. Voorlopige titel: Omdat ik het Waard ben.
dinsdag 20 juli 2010
Priveleven
Onlangs verscheen de voorpublicatie van de roman Priveleven van Josep Maria de Sagarra, een schrijver die geboren werd in 1894 en stierf in 1961. Kennelijk waren we nu pas toe aan een vertalin g. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen, want de roman schetst een spannend en bloemrijk beeld van de Barcelonese adel tegen het einde van de negentiende eeuw. Een adel die zijn grip verliest en lijdzaam moet toezien hoe het volk de boel overneemt. In het eerste deel komt tante Paulina aan bod. Zij is puissant rijk en haar armlastige familieleden rekenen op een spoedige erfenis. Dit lees ik op pagina 24 van de voorpublicatie. 'Maar Don Tomas, noch zijn zusters, noch de baron De Gresol rekenden op het zwarte beest dat al hun verwachtingen de bodem zou inslaan. Argeloos als ze waren, hadden ze zich geen rekenschap gegeven van een andere persoon, die zonder zo veel bezoekjes af te leggen, zonder zo veel taarten te sturen, zonder een weerloze kalkoen de keel af te snijden, die zure citroen van tante Paulina's hart in zijn koude, kleffe en serviele hand hield, paraat om die tot de laatste druppel uit te knijpen. Deze persoon was doctor Claramunt, penitentiaris van de kathedraal.' Bij het lezen van deze passage moest ik onmiddelijk denken aan Liliane Bettencourt, de zeven en tachtige jarige erfgename van L'Oreal met een vermogen van zeventien miljard die de laatste tijd nogal veel in de krant staat met haar priveleven. Ook in het drama Bettencourt (ze heeft geloof ik teveel inmenging gehad in de Franse politiek) is er sprake van een 'goeroe' die, tegen de wil van haar dochter in, op het geld van de erfgename uit is. In de Volkskrant van gisteren (p.12) lezen we: Die goeroe dat is kunstartiest Francois-marie Banier, een man die uit interviews naar voren komt als een nietsontziende cynicus, maar desalnieteminhet hart van Liliane Bettencourt wist te veroveren. Ze schonk hem een miljard euro en – waarschijnlijk- een eiland. Ziedaar het zwarte beest van Josep Maria Sagarra. Lees Priveleven en begrijp de wereld van Bettencourt. Totdat de film er is, natuurlijk, want volgens sommigen is die reeds in aantocht. Voorlopige titel: Omdat ik het Waard ben.
