Pijnlijk moment

Vanavond heb ik bij een bevriende hoogleraar gegeten in Groningen. Ik kwam uit Leeuwenborg, een Groningse wijk waar ik met de bewoners van een zorgcentrum moest praten. Dat is niet gelukt, wel had de onderneming mij  uitgeput. De hoogleraar had lekkere falafel balletjes gemaakt terwijl zijn vriendin bezig was de boekenkast opnieuw in te richten. Ze hadden een deel van de vloer geverfd, iets te fel rood,  en de rest van de vloer lag bezaaid met boeken en CD's. De hond mocht niet op de geverfde gedeelte vanwege zijn scherpe nageltjes. Dus zat ik met de hoogleraar in de keuken, er moest nog wat in de oven worden gezet, en de hond die daar nogal luidruchtig om aandacht vroeg. Later zijn we nog een rondje gaan lopen  om haar een beetje rustig te houden. Ze was niet rustig namelijk, ze was opgefokt en groef gaten in de tuin. De hoogleraar raadde mij een boek aan van Allessandro Baricco getiteld ' De Barbaren', toen hij het boek zocht in zijn kast en ik bij hem was in zijn studeerkamer zag ik de Ghanese soldaat staan, een houten beeldje, waarvan zijn tweelingbroer bij mijn ouders in de wc staat. 'Hey dat beeldje heb je nog van mij gekregen', zei ik daarop. Ik kwam toen terug uit Ghana voor mijn filosofie stage. Maar de hoogleraar verzekerde mij dat hij die van zijn promotor had gekregen die in Mali heeft gewoond. Pijnlijk moment. Hoe kunnen herinneringen er soms zo naast zitten.