De Barbaren

Momenteel lees ik het boek De Barbaren van Allessandro Baricco, een essayistisch speurtocht naar de aanvalstechnieken van de Barbaren die de huidige culturele status quo aan omverwerpen zijn. Hij maakt gebruik van simpele voorbeelden zoals wijn, voetbal en boeken. Ik heb net over de populariteit van Hollywood wijn gelezen, die de eeuwenoude Europese wijntraditie omver heeft geworpen. Hollywood wijn is wijn voor de Amerikanen die dit drinken als aperitief, niet bij de maaltijd zoals altijd het gebruik was in Frankrijk en Italie. De wijn, in 1966 bedacht, moest bovendien kunnen concurreren met sterke drank. Het is een wijn, die volgens Baricco in een keer het hele verhaal vertelt en dan direct weg ebt. De manier van schrijven van Baricco is aanstekelijk omdat hij het boek letterlijk heeft samengesteld uit de stukken die hij schreef voor de Italiaanse krant La Republica. Hij stelt zichzelf ook telkens de vraag wat hij nou precies aan het onderzoeken is en of het niet simpelweg het vader zoon geworstel is dat zich iedere keer opnieuw herhaalt.  'Men zal zich afvragen: de wereld stort in en hij maakt zich druk over wijn. Precies. Net als wanneer de masseur een van je tenen vastpakt en vraagt: Doet dit pijn? Het doet pijn en dus denk je ja, en je veronderstelt dat je een gebroken teen hebt. Problemen met je nieren, zegt hij.' (p.50, De Barbaren, De Bezige Bij). Dit doet mij met denken aan de populariteit van Wilders. Iedereen stemt op hem hem omdat er dingen niet goed gaan in dit land, zeggen sommige commentatoren, omdat we de oude politiek zat zijn. Ik zeg: we stemmen op Wilders omdat we last hebben van onze nieren, of in elk geval van onze ingewanden. Het zijn niet onze hersenen die spreken maar de onderbuik gevoelens. We denken dat Wilders een dokter is, dat komt door zijn witte haren.