La camissa negra

Gisteravond was een bijzondere avond als het gaat om de vraag wat voetbal doet met mensen. Ik heb de wedstrijd gekeken in Scheveningen tussen een groep hysterische wijven, ik kan het niet anders omschrijven, en mannen die hun emoties na de nederlaag  nauwelijks meester waren. Ook ik was teleurgesteld, natuurlijk. Voetbal is belangrijk en bovendien vele malen interessanter dan bijvoorbeeld de regeringsformatie (die niet voor niets vandaag, na de wedstrijd, kwamen met een update). Morgen gaat Oranje nog op bezoek bij premier Balkenende en dat is misschien wel heel erg gepast. De verliezers gaan op bezoek bij de grootste verliezer van ons allemaal. De lieve G heeft overigens het voetbal gekeken met Spanjaarden in de stad en daar was een beschaafd soort feestvreugde waar te nemen. Met een zwarte trui ging ik een tapas bar binnen:’Tengo la camissa negra. Mijn ziel is zwartgeblakerd.’, zei ik tegen iedereen.

Emoties moet je nu eenmaal een beetje dik aanzetten, als het om voetbal gaat.