maandag 19 juli 2010

Een uitspraak van jewelste

 Gisteren kwam er een vriend van ons eten. Hij vertelde dat hij was gebeld door een (gerenomeerde)journalist die vragen had over Tanja Neijmijer. Omdat onze vriend bij een overheidsinstelling werkt had hij geen zin in die vragen. Toch heeft hij zich laten verleiden een paar uitspraken te doen om het beeld dat in de media is ontstaan een beetje te corrigeren. Er verschijnt namelijk nogal wat onzin rondom Tanja Nijmeijer. Onlangs nog verscheen er een artikel in de Groninger universiteitskrant geschreven door hoofdredacteur Jan Blaauw. Ik heb Jan Blaauw wel eens ontmoet, of via de mail gesproken, dat weet ik niet meer.  Mijn poetische voettochten door de hoerenbuurt hoorden niet thuis in de krant, volgens hem.  Het stuk van Blaauw was getiteld 'Teaching Tanja' en wat volgde was al evenmin erg verheffend. De geinterviewde docenten stemden ermee in om geciteerd te worden omdat ze, net als die vriend van ons, ook wel eens een ander geluid wilden laten horen dan doorgaans in de media te beluisteren valt. Een geluid dat wordt gedomineerd door Liduine zumpolle (Zij zegt dingen als: 'Dat suffe Groningen waar dan ineens tango dansende en hash rokende colombianen opduiken om Tanja in te palmen'. Ik ben bang dat Liduine een te romantisch beeld van Groningen heeft). Blaauw doet niet onder voor Zumpolle. In zijn stuk spreekt hij over 'opmerkelijke informatie' of 'een uitspraak van jewelste'. Maar alle  citaten die hij gebruikt zijn afkomstig van dubieuze bronnen en een journalist onwaardig. Dat beseft Blaauw zelf ook, hij zegt het zelfs in de tekst, maar hij kon het blijkbaar niet laten. Nu blijkt ook nog dat Jan Blaauw zijn journalistieke plicht heeft verzuimd door het stuk niet aan de geinterviewden te hebben voorgelegd. Hij is slachtoffer geworden van zijn eigen ijdelheid. Nu wil iemand Jan Blaauw voor de raad van Journalisitiek dagen.
Althans dat hebben we gehoord. Dat zou wat wezen. Hij gaat namelijk onderzoek doen aan dezelfde faculteit die hij onder vuur heeft genomen.  Ik kan het alleen maar blijven herhalen; het is beter om romantische voettochten door de hoerenbuurt te maken, dan je bezig te houden met halfslachtige onderzoeksjournalistiek. Nu is het al te laat, ben ik bang. Geen hoer die Jan Blaauw nog kan redden. 

Les hier het artikel van zijn hand: http://www.uk.rug.nl/archief/jaargang39/38/08a.php