Vanavond ben ik met ouders naar de voorstelling ‘Hoop van zegen’ geweest. Het oude toneelstuk van Herman Heijermans is opnieuw bewerkt voor Senegalezen, een goed idee want de problematiek van het vissersbestaan en dat de vis duur betaald wordt (namelijk met levens) is in Senegal nog springlevend. Het stuk werd opgevoerd op het Norfolk terrein in de haven van Scheveningen. Er werden dekentjes uitgedeeld en dat was nodig ook want het waaide behoorlijk.
Mijn moeder zei dat die Afrikanen helemaal niet naar de toneelschool hoeven omdat het geboren acteurs zijn. Het zag er inderdaad heel naturel uit en het deed me denken aan een straattafereel in Ghana. Wat ik op het Norfolk terrein zag aan dans, handgebaren en onderlinge verhoudingen heb ik ook gezien op de Afrikaanse markt. De dame die Kniertje speelde leek op zo'n typische market queen die geen tegensppraak duldt.
In Afrika is er een minder groot verschil tussen toneel en het echte leven. Mijn vader vertelde dat ze in Nigeria op een school eens een toneelstuk hebben gezien waar een echte kip geslacht werd. Dat hoef je in Nederland niet te proberen, daar zit de dierenbescherming vrij dicht bovenop. Aan het einde van de voorstelling gingen we in een loods nog een biertje drinken, aldaar bleken dezelfde Senegalezen als in het toneelstuk plaats genomen te hebben achter marktkraampjes om bongo’s en kleurige doeken te verkopen. Het was kortom net echt, daar in Scheveningen.
filmpje:
http://www.vk.tv/theater/
