Vanavond ging de Tegenlicht documentaire over Grande Paris.
Sarkozy wil iets nalaten. Logisch: elke Franse president wil iets nalaten. Maar waar Mitterand en Chirac zich beperkten tot een landmark, daar wil Sarkozy een Parijs maken voor alle Parijzenaars; een Grande Paris. Hij heeft tien architecten uitgenodigd om iets te ontwerpen, waaronder Winny Maas die werd gevolgd door de documentaire makers van Tegenlicht.
Een van de architecten merkte aan het einde van de presentatie op dat Sarkozy in zijn toespraak eigenlijk van alle projecten iets had geleend en daar een salade van had gemaakt. Winny Maas leek dit niet erg te vinden, zolang het maar een goede salade is. De vraag is echter of een groot Haussmanniaanse project weer een eenheid van Parijs kan maken. Met een verwijzing naar Haussmann wordt vaak vergeten dat hij van Parijs niet alleen een eenheid heeft gemaakt door middel van zijn boulevards, maar tegelijkertijd de banlieues heeft uitgevonden. De rijken wilden ten slotte aan de boulevards wonen en de armen werden verbannen. Die banlieues, of buitenwijken, zijn inmiddels vele malen groter dan Parijs zelf. De problemen in die gebieden zijn helemaal niet met grote bouwprojecten op te lossen. Het is veel beter om kleine herstelwerkzaamheden te doen, of zoals Rudy Stroink in Nederland altijd opmerkt:
’we moeten niks meer bouwen want de stad is af, de tijd is aangebroken om te tuinieren, de boel bijhouden.’
Maar zo wil Sarkozy natuurlijk niet herinnerd worden, als de man die de stad bijhield. Hij wil waarschijnlijk een nieuw station als symbool van eenheid overgoten met een sladressing van dijon mosterd en Franse croutons.
