Ik heb kennis, ik weet dingen die andere mensen niet weten. Zo weet ik bijvoorbeeld dat er iets aan de hand is met ronde veters, een bepaald probleem. Ronde veters wringen zich na verloop van tijd los uit hun gestrikte toestand. Dat weet bijna niemand. Eerst dacht ik dat het aan mij lag. Dat ik op een speciale manier gehandicapt was en niet goed kon strikken. Jarenlang heb ik tennisschoenen gehad die me keer op keer lieten bukken. Alsof de schoenen zelf tegen mij zeiden: je kan er niks van, veters strikken.Wat moet het met jou in de weredl worden? Er komt een vreemd gevoel van onmacht over je heen, alsof je weer zes bent en je voor de honderdste keer een van je ouders moet roepen om de linten van je Friese doorlopers vast te strikken. Dat gevoel dus maar dan zonder dat je ouders in de buurt zijn want je bent immers volwassen. 'of niet soms?' vragen de schoenen plagerig, als ze weer een keer los gaan.
Om hier doorheen te komen, om deze blamage te overleven, had ik een strategie, ik praatte er met niemand over. Ik hield het voor mezelf. Totdat ik deze zomer in Italie een net paar schoenen kocht waar wederom ronde veters in zaten. En wat blijkt? Ze flikken hetzelfde kunstje. Ze ontwringen zich uit hun functionele knoop. Ze weigeren te doen waarvoor ze gemaakt zijn. Al die tijd lag het dus helemaal niet aan mij, dat uit de knoop gaan, het is een eigenschap van ronde veters.
