Dick Fuld, de gevallen CEO van Lehman brothers bank, schijnt een nogal onbenaderbare man te zijn geweest. Hij begroette zijn medewerkers niet en stond zwijgzaam naast je in de lift. Ik vermoed dat hij ervan overtuigt was dat hij onverwoestbaar was. Vergeleken met Dick Fuld was Cees van Hoeven een scharrelaar, een kruideniertje. Nu, een jaar na het instorten van de bank praten steeds meer sleutelfiguren van dat drama openlijk over wat er precies gebeurd is, al blijven een aantal kwesties nog onbeantwoord. Dick Fuld vertelde voor de rechter dat hij veel soul seacrhing had gedaan. Dat hij bij dit ziele onderzoek niets gevonden heeft zal niemand verbazen. Wanner hebzucht als norm is verheven zie je het niet meer, dat had Cees hem ook kunnen vertellen. Cees was net als Dick een goede man. De oude heer Heijn zei op een aandeelhoudersvegadering: "Cees je maakt ons allemaal rijk." Ook Dick liet zijn werknemers meedelen in de winst. Is het een vorm van roofbouw op een, in principe, goed systeem? Of is het kapitalisme van nature kanibalistisch?
Niemand verwacht eigenlijk dat je je gedraagt. Of zoals hijzelf formuleerde: "good guys do not win in the end." (http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/financialcrisis/6158452/Dick-Fuld-of-collapsed-bank-Lehman-Brothers-says-his-mother-loves-him.html)
De directeuren van de meest invloedrijke banken in de wereld noemen zich de 'masters of the universe'. Een master of the universe gaat er niet vanuit dat hij valt. Maar als het gebeurd beschouwd iedereen hem als de duivel, dat is een logische consequentie van de val. Dick Fuld zal hiermee moeten leren leven. Gelukkig houdt zijn moeder nog wel van hem, zei hij, zonder ironie tegen een journalist.
