-->
Gisteren schreef ik over helden. Een andere held, waar we ons om verkneukelen is Gerard Reve. Hem waarderen we om zijn ‘schuldig leven’, zoals biograaf Nop Maas de drie biografische delen over de schrijver noemt. Een biograaf gunt ons een kijkje achter de schermen, maar is dat nodig bij iemand die zelf al z’n hele leven heeft geschreven? Een biografie als the Powerbroker van Robert Caro over Robert Moses is interessant omdat het een tijdsgewricht toont en laat zien hoe iemand daarbinnen een bepaalde machtspositie heeft weten te te bemachtigen. Moses trok een snelweg door de New Yorkse wijk de Bronx waar destijds honderden Joodse families voor moesten wijken. Een complex figuur bovendien, die dacht dat hij het goede deed.
De beschrijving van een schrijversleven doet er niet toe, we hebben immers al zijn boeken. Op 26 juni van dit jaar zegt Nop Maas dit zelf ook letterlijk:' Het idee dat je iets heel nieuws leest in het boek wat ook al niet in zijn eigen boek stond, is natuurlijk onzin, zegt Nop Maas zelf op de radio 26 juni dit jaar.' Arjan Peters schreef maandag in de Volkskrant dat dat Nop Maas vooral bezig is te bewijzen dat Reve een sadomasochist is met een schuldgevoel. Als dat zo is kunnen we Nop Maas een lijkenpikker noemen; iemand die de ingewanden van de dode schrijver eruit trekt om er nog wat aan te verdienen. Het conflict met Joop Schafthuizen lijkt soms ook over geld te gaan. Hij heeft nog enkele brieven die hij wil publiceren en de biografie zou het gras onder zijn voeten wegmaaien. Er was hoe dan ook een run op het laatste deel van de biografie. Mensen waren bang dat het misschien weer uit de boekhandel zou worden verwijderd. Let wel; er was dus geen run op de boeken van Reve.
Ik adviseer iedereen deze biografie niet aan te schaffen. Het is veel beter om de boeken van Reve te herlezen. Al moet ik hierbij aantekenen dat ik zelf nog nooit een boek van Reve in handen heb gehad. Het predicaat volksschrijver schrikt mij af, ik denk dan: geldt dat niet ook voor Andre Hazes? Daar lopen mensen ook mee weg, maar ik vind er gewoon niet zo veel aan.
Gisteren schreef ik over helden. Een andere held, waar we ons om verkneukelen is Gerard Reve. Hem waarderen we om zijn ‘schuldig leven’, zoals biograaf Nop Maas de drie biografische delen over de schrijver noemt. Een biograaf gunt ons een kijkje achter de schermen, maar is dat nodig bij iemand die zelf al z’n hele leven heeft geschreven? Een biografie als the Powerbroker van Robert Caro over Robert Moses is interessant omdat het een tijdsgewricht toont en laat zien hoe iemand daarbinnen een bepaalde machtspositie heeft weten te te bemachtigen. Moses trok een snelweg door de New Yorkse wijk de Bronx waar destijds honderden Joodse families voor moesten wijken. Een complex figuur bovendien, die dacht dat hij het goede deed.
De beschrijving van een schrijversleven doet er niet toe, we hebben immers al zijn boeken. Op 26 juni van dit jaar zegt Nop Maas dit zelf ook letterlijk:' Het idee dat je iets heel nieuws leest in het boek wat ook al niet in zijn eigen boek stond, is natuurlijk onzin, zegt Nop Maas zelf op de radio 26 juni dit jaar.' Arjan Peters schreef maandag in de Volkskrant dat dat Nop Maas vooral bezig is te bewijzen dat Reve een sadomasochist is met een schuldgevoel. Als dat zo is kunnen we Nop Maas een lijkenpikker noemen; iemand die de ingewanden van de dode schrijver eruit trekt om er nog wat aan te verdienen. Het conflict met Joop Schafthuizen lijkt soms ook over geld te gaan. Hij heeft nog enkele brieven die hij wil publiceren en de biografie zou het gras onder zijn voeten wegmaaien. Er was hoe dan ook een run op het laatste deel van de biografie. Mensen waren bang dat het misschien weer uit de boekhandel zou worden verwijderd. Let wel; er was dus geen run op de boeken van Reve.
Ik adviseer iedereen deze biografie niet aan te schaffen. Het is veel beter om de boeken van Reve te herlezen. Al moet ik hierbij aantekenen dat ik zelf nog nooit een boek van Reve in handen heb gehad. Het predicaat volksschrijver schrikt mij af, ik denk dan: geldt dat niet ook voor Andre Hazes? Daar lopen mensen ook mee weg, maar ik vind er gewoon niet zo veel aan.
