Demiurg

-->

Vandaag ben ik met de lieve G naar de film geweest. De nieuwe van François Ozon.

Dan la Maison gaat over het geloof in de literatuur. De mislukte schrijver Germaine  die docent wordt en zijn eigen gebrek aan talent heeft geaccepteerd herkent in de leerling Claude Garcia een jongere versie van zichzelf maar dan met talent. Hij stimuleert hem in zijn project om het  huis binnen te komen van een middenklasse gezin. Door dat te doen gaat de docent zijn eigen ondergang tegemoet.  Als een roofdier stort de jonge Claude zich op hen, hij geeft wiskunde bijles aan een jongen van zijn klas, maar richt zich vooral op diens moeder. Hij jaagt op het verhaal, maar lijkt ook de werkelijkheid steeds meer naar zijn hand te zetten. We zijn getuige van de geboorte van een demiurg, een schepper die zijn personages naar zijn hand weet te zetten. Uiteindelijk moet ook de leraar eraan geloven, maar hij ondergaat het gelaten. Als het talent om te schrijven ontbreekt is het altijd nog mogelijk om een personage te worden, lijkt hij te denken. En als de leraar uiteindelijk berooid zonder vrouw en werk als een zwerver op een bankje zit, nodigt de schepper hem uit om samen met hem aan de slag te gaan. De leraar lijkt gelukkig, hij kan weer ergens in geloven.