Om 16:00 zitten er welgeteld vier mensen in Peppermint. Een daarvan is een niet werkend personeelslid. Aan de bar zit een grijzende man die zich kapot lijkt te vervelen en aan een tafeltje drinken twee Britse toeristen een kruidenthee. Ik bestel zoals gebruikelijk een dubbele expresso en neem daarbij een bananencake. Peppermint heeft een simpele frisse inrichting en is op geen enkel moment designerig. Eerder het tegendeel. Boven de bar hangen lampen die zijn vormgegeven als insecten, op wel zo'n knullige lompe manier dat het haast weer sympathiek wordt. De koffie is niet erg overtuigend, maar dat heeft misschien eerder met het bedienende meisje te maken dan met de machine, want die ziet er indrukwekkend genoeg uit. De bananencake doet ook niks voor me (hopelijk wordt mijn smaak niet al teveel bedorven door een opkomende verkoudheid). Het is vrij rustig en niemand zegt echt iets. Dat valt het personeelslid dat werkeloos aan de bar hangt ook op.'wat ben je stil vandaag suus', zegt ze tegen het barmeisje. 'Ja' zegt die en gaat door met het schoonmaakdoekje waar ze mee in de weer is. 'Heb je Fransje nog gesproken?' dramt de werkeloze door. 'Nee ik denk dat ie niet meer van me houdt'
'Ja maar hij heeft nu ook verkering'
'Nou en, wat maakt dat nou uit?'
Op dat moment wil de man die zich kapot verveeld graag afrekenen, dit wordt hem ondanks zijn verveling, toch net iets teveel.
De wekeloze kwekt rustig door.
'moet je morgen nog werken?'
'ja, jij ook”
'ja'
'gezellig'
'ja, nou dan ga ik nu maar naar huis, de kattenbak verschonen.'
'gatver, dat is nou precies de reden dat ik geen huisdieren wil, dat vind ik zo vies.'
'Dat valt wel mee hoor, gewoon hup met kranten en al in de vuilnisemmer. Het wordt pas vies als hij in de badkamer gaat kakken en dat doet hij soms ook wel eens.'
Op dat moment besloot ik ook af te rekenen. Het kostte me 5 euro 40.
Peppermint krijgt toch nog een zes. Niet voor de koffie, maar voor de goede gesprekken.
