Om toch nog iets van het festival gevoel mee te krijgen ben ik gisteren na een kleine vergadering en diner in Rotterdam naar het filmfestival geweest. Mij was door iemand die schrijft voor de filmkrant aangeraden om naar Symbol te gaan of naar Amer. Het werd symbool van de Japanse regisseur Matsumoto Hitoshi omdat we voor Amer al te laat waren.(wie de film nog willen zien, kan nu beter stoppen met lezen). Symbol lijkt zich in eerste intentie in Mexico af te spelen en begint met een scène waarin we een zingende non achter het stuur van een pik up truck zien zitten. Het is een stoere non die op weg is naar het huis van een worstelaar die ze ophaalt voor de wedstrijd. De worstelaar zit al mijn zijn masker op aan tafel, wat een hilarisch beeld oplevert. Ontbloot, dik, bovenlijf en een groen Mexicaans free fight masker over zijn gezicht. Hij zit met een ontbloot bovenlijf de krant te lezen maar zegt niks. De andere huisgenoten letten ook niet op hem, of praten over hem in de derde persoon. Dan zijn we ineens met een Japanse man in een witte ruimte. Hij lijkt daar tegen zijn wil te zijn en hij wordt voor het eerst wakker in deze wereld. Ze hebben hem een pyjama met bolletjes aangetrokken. Wat volgt is een Japanse variant van de slapstick. Erg vermakelijk spel door Matsumoto die naast regisseur ook acteur is.Als hij op de piemmeltjes van cupido engeltjes drukt die achter de muren zitten dan klinkt er een geluid en gebeurd er iets. Er komt dan bijvoorbeeld een consumptie product uit de muur zetten. Een bonsai boompje, een vaas, strandstoel, megaphone. We volgen nu de gebeurtenissen in Mexico en dan af en toe weer naar de witte ruimte met de man die allerlei pogingen doet om te ontsnappen. Maar zijn handelingen binnenin de witte ruimte hebben nou ook ineens invloed op wat er buiten gebeurd. Zo wordt de Mexicaanse worstelaar ineens gered uit een benaderde situatie omdat de Japanse man op een knopje drukt waardoor het hoofd van de worstelaar uitschiet als een enorme vuist. Het is een vermakelijke film, maar je snapt wel dat de regisseur moeite had er een einde aan te breien. Die is dan ook niet erg overtuigend.
