Vanmorgen werd op radio 1 de psycholoog Joost Bosland geïnterviewd over zijn boek de Waanzin rond Wilders, over de polarisatie in het publieke debat. Bosland herkent in de politieke processen in Nederldand elementen van bordeline patiënten uit zijn dagelijkse praktijk in een TBS kliniek. Borderliners gaan ervan uit dat ze vroeg of laat door 'de ander' genaaid zullen worden en breken zich daarom met luid kabaal al van te voren los uit een relatie. Zowel Pechtold als Wilders maken zich er schuldig aan. Hun relatie is wat dat betreft heel slecht en dat is slecht voor het land betoogt Bosland. 'Het heeft weinig zin om tegen Wilders uit te vallen, probeer hem te vragen naar de inhoud en argumentatie van zijn standpunt', merkt Bosland op. 'Er is een probleem en daar kan je alleen samen uitkomen, doe je dat niet, dan valt de samenleving uit elkaar.'Op een vreemde manier doet deze politieke discussie ook sterk denken aan de milieu discussie. De minister was er een week geleden als de kippen bij om zich in harde taal te distantiëren van het rapport waar fouten in waren gevonden. De milieu sceptici stonden weer vooraan om te roepen dat de mens überhaupt geen invloed heeft op het milieu. Of het met een nationaal borderline syndroom te maken heeft weet ik niet. De Nederlandse politiek, ook milieu vraagstukken zijn politiek, lijkt op de prijzenoorlog van de supermarkten een jaar geleden. Het gaat erom dat je je handel zo goed mogelijk in de markt zet, jouw product tegen dat van de ander. (Zoals Venetia Thomson, gister op deze plek, al opmerkte, voldoen ook daar, op de beursvloer, mensen prima aan het profiel van een psychiatrische patiënt.)
Ik heb het al eens eerder opgemerkt: De politiek lijkt op de AEX-index en het aandeel xenofobie zit, sinds de val van de muur, sterk in de lift.
