Vandaag heb ik met J., een vriend uit Den Haag, een tripje gemaakt naar Belgie. Niet vanwege Belgie maar om in zijn zojuist aangeschafte goudkleurige Mercedes uit 1983 rond te cruisen. Het is eigenlijk de Harley Davidson onder de auto's maar dan zonder aanstellerige kwastjes aan je stuur. De auto wordt de dokter genoemd omdat deze volgens J. een geneeskrachtige werking op hem heeft. Gescheiden en wel van zijn vrouw, brengt de auto hem weer onder de mensen. De auto als date machine. Voor M. uit Rotterdam, die ook mee was, had de auto eveneens een bijzonder positieve werking. Het stelde hem instaat te vluchten van twee kinderen die tijdelijk in zijn huis waren gestioneerd. Lieve kinderen, maar zijn overtuiging om ze zelf niet te verwekken, heeft weer een nieuwe impuls gekregen. Zo gingen we opweg naar het dorpje Lillo. Het ligt prachtig pittoresk aan de Schelde,aan de andere kant wordt het ingesloten door de overweldigende petrochemische industrie van BASF. Vooral dat contrast had iets heel Belgisch. Hier gingen we lunchen. Zelfgemaakte patat en garnalenkroketten. Het is toch ongelofelijk, je gaat even de grens over en je krijgt echt eten op je bord. Kom daar in Nederland eens om. Volgens mij bestaat het niet eens. Op de terugweg ging de dokter stuk en moest de ANWB een by pass aanleggen. De dokter werd patient en J. werd een beetje nerveus, maar we zijn thuisgekomen, met een loshangend draadje onder de auto.
