Ik was gisteren op weg naar iemand die net uit het ziekenhuis was ontslagen toen ik over kop vloog. Ik had een kartonnen doos op mijn stuur waarin een meloen zat, een mango en vier persimoenen apart verpakt in doorzichtig plastic. Het was vrij donker in de Arubastraat en ik had haast want het regende. Op dat moment gooide iemand een portier open. Dat is het gevaar waar je het meest bang voor bent als fietser. Wat nou als iemand z’n portier opengooit? Je kan op een hoop dingen anticiperen, maar een portier die op het laatst voor je open zwaait, daar is niets meer aan te doen. Ik vloog over de kop en kwam met een smak terecht op het asfalt. Twee dames snelde mij te gemoed en zeiden dat ik moest blijven liggen. Daar had ik weinig zin in, de straat was nat. Los van een pijnlijke knie had ik weinig problemen. De twee vrouwen stonden te trillen op hun benen. ‘Ze heeft een begrafenis gehad.' Zei de bijrijder. 'Ze is er al de hele dag met haar hoofd niet bij.’ Dat vond ik wel sympathiek. Nadat ze me hadden geholpen met het terugvinden van de meloen, fietste ik hard weg met het geïmproviseerde fruitmandje op mijn stuur.
