-->
De berichtgeving rondom Tanja Nijmeijer geeft een mooie aanleiding om na te denken over de vraag wanneer het
rechtvaardig is om de wapens op te pakken. Dat er redenen kunnen zijn om de
wapens op te pakken is evident. Toevallig staat er in The Stone een lang
artikel over dit onderwerp geschreven door Jeff Macmahan. Ik parafraseer: ‘De
oorlog van Engeland tegen Duitsland als onderdeel van de tweede wereld oorlog
was ene goede oorlog, De tweede wereld oorlog als geheel was noch
gerechtvaardigd noch ongerechtvaardigd.’
Zo kun je ook over individuele
strijders iets zeggen. Tanja Nijmeijer kan onrechtvaardig optreden in een
rechtvaardige oorlog en omgekeerd. Welke van de twee het is, zal een waarheidscommissie
moeten uitzoeken. Ondertussen is ze alvast bezig ons te beïnvloeden. Ze voelt
zich een verwant aan Che Guevara. Om die status te bereiken of te versterken
zingt ze inmiddels ook al liedjes over zichzelf. In dit fragment rapt ze iets
over ‘dat mooie meisje die besloot Guerrillera te worden. Iedereen werkt aan zijn eigen mythevorming. Nijmeijer is het alvast gelukt die status te bereiken. Iedereen heeft er in elk geval een mening over. De philosophy of war waar Macmahan over spreekt kan wellicht helpen bij het beoordelen van goede en foute oorlogen. Een andere mogelijkheid is het bekijken van de film 'The dancer Upstairs', een prachtige film over dit onderwerp van John Malkovich.Die film is misschien nog wel interessanter omdat het aansluit bij Tanja's opmerking, en nu parafraseer ik, dat ze 'tenminste geen gezapige dertiger' is geworden.
