-->
'Wat kan ik voor u betekenen ?', vroeg de vrouw
in de kaaswinkel. De werkelijkheid was dat ik geen flauw benul had wat ik daar
deed. Ik was er vijf minuten geleden ingelopen en tot mijn geluk was er een man voor mij met een hele ingewikkelde kaasvraag. Maar hoezeer ik ook
mijn hersenen pijnigde, er kwam niets in me op. Geen idee waarom ik was
afgestapt. Er was iets in de winkel geweest dat contact had gemaakt met iets in
mij, zoveel was zeker. De vrouw van de kaaswinkel zag mijn innerlijke nood en
schoot me te hulp.
‘Licht gezouten boter misschien? Zelf eet ik
geen boter, maar ik hoor van klanten dat deze Franse boter heel lekker is.’
'Bent u het melkmeisje?', vroeg ik beteuterd en zij was het. Ouder weliswaar dan ik mij herinnerde, maar het zonlicht viel nog precies op dezelfde manier op haar gezicht als zoveel jaar geleden. En net als toen was ik ervan overtuigd dat ze de waarheid sprak. Zodoende liep ik met Franse boter weer naar buiten en wist ik op dat moment zeker dat dit de reden was dat ik mijn fiets zonder slot tegen de gevel had gekwakt en als een kip zonder kop naar binnen was gelopen. Melkmeisjes weten wat goed voor je is, ook als ze al wat ouder zijn.
