-->
In de Volkskrant magazine van dit weekend staat een
interview met Herman van Veen.
De bombast van Herman van Veen heeft mij nooit erg
aangesproken. Dan liever de melancholie van Jaaps Fischer. Gelukkig werd dat,
toen ik jong was, bij ons thuis grijsgedraaid. Stel je voor dat er destijds veel van Veen zou hebben
geklonken. Dan had ik dat misschien wel goede muziek gevonden.
Een verschrikkelijke gedachte.
In het interview zegt hij onder meer dat een tijdlang niet heeft
kunnen kiezen of hij muziek pedagoog wilde worden, muzikant of iets anders. Ik weet het antwoord al; hij is muziek pedagoog geworden. Dat blijkt uit sommige video's waarop hij waggelt als een eendje op muziek. Dat is wat hij het liefste doet. Aan het einde van het interview zegt hij dat als hij moet
sterven afgekeurd hoopt te worden als zijnde ongeschikt voor de dood.
Hierin toont Herman van Veen zich als het genie van holle frasen. Als muziek pedagoog weet hij je te drogeren met een stroperig stem geluid. Nee
dan liever Jaap Fischer. Hij zegt tenminste nuttige dingen over de dood al hij verlangt naar een kist, een lange houten kist.
