Bij de ingang van
het buurtcentrum liep ik Gina tegen het lijf die op weg was naar buiten. Ze
kwam van tekenles.
‘Hey, waarom was je niet op tekenles?’ Haar stem klonk teleurgesteld.
‘Ja, daar kan ik
niet meer bij zijn,’ zei ik. ‘Ik ga voortaan naar de mannenavond.’
‘Oh, dat wist ik
niet,’ zei Gina. Ze leek te twijfelen of ze nog iets zou zeggen. Toen zei ze
het: ‘ Zijn dat wel jou soort mensen? Ik bedoel, het lijkt me de harde kern van
Ado Den Haag en ik heb jou nooit over voetbal gehoord.’
Ik haalde mijn schouders op.’Voetbal is een mannending, daar zul jij nooit
iets van begrijpen.’
‘Ik vind het wel
jammer,’ zei ze vleiend. ‘Het was altijd erg gezellig tijdens tekenles.’
‘Ja, gezellig dat
was het, maar het is tijd voor verandering.’
Ik gaf haar een
hand en zei gedag. Een tikkeltje formeel wellicht, maar er zat even niets
anders op. Je moest hard zijn op dit soort momenten anders bleef het nasudderen.
De meeste mannen waren er al, alleen Rudolf ontbrak nog.
We hadden de vorige avond tot diep in de nacht aan de toespraak zitten
werken. Het was een mooie toespraak geworden, maar we waren allebei van mening
dat het beter was om eerst in te drinken. Oortje keek me argwanend aan.
‘We hebben iets voorbereid,’ zei ik tegen hem. ‘Rudolf komt zo, doe mij
maar een biertje.’
Oortje deed niets,
maar Rodney schoot me te hulp en paasde een flesje.
De situatie was in
het begin wat ongemakkelijk waarschijnlijk omdat Oortje over mij had zitten
roddelen. Dat was ook waar hij zijn bijnaam vandaan had. Hij hoorde iets en
kwekte dat dan door inclusief door hem zelf getrokken conclusies. Verder was
hij vooral oerdom en ik had met Rudolf ingeschat dat hij gemakkelijk kon worden
ingezet om vuile klusjes op te knappen.
Twee biertjes verder werd de
sfeer al wat meer ontspannen en werd er niet meer zo op mij gelet. Toen Rudolf
binnenkwam keek iedereen naar hem. Hij zag er lijkbleek uit en trilde een beetje.
(Wordt vervolgt)
