Wijn drinken en beoordelen is naast talent een kwestie van ervaring, zoals ook het lezen van een boek baat heeft bij ervaring. Wat er gebeurd als we lezen, weten we, althans ik beeld het me in dat we het weten. We begrijpen wat er in een boek gebeurd omdat we kunnen buigen op de ervaring die we hebben opgedaan met eerdere teksten. Wijn drinken wordt vermoedelijk leuker, als jet kan benoemen wat je proeft. Als je met andere woorden bepaalde smaken en geuren herkent en iedere slok de zin van een verhaal wordt (of ben ik hier te romantisch?). De geur van baby luiers, of kattenpis, zijn geen ongebruikelijke termen. Een licht poepje met cranberry accenten. Ik zou er goed in willen zijn en me willen trainen in het wijn drinken. Volgens mij wordt je daar een beter mens van. Vanavond dronken wij vinas radiquero. Een rosé uit 2011 die nog in onze schuur stond van een feest afgelopen zomer. We aten hier vispakketjes bij met groene curry in bananenblad uit de oven. Ook een soort culinaire luiers. De wijn en het eten vormden een uitstekende combinatie, al proefde ik er weinig van wegens een hevige verkoudheid die mijn smaak papillen teistert.
