-->
In het kader van mijn treinreizen door België en het
schrijven hierover heb ik wat zitten lezen in het Rollende Leven (1910) van Gustaaf
Vermeersch. Dat was een schrijvende conducteur. Zelden zo’n somber boek gelezen.
Het gaat over een door angst en twijfel wegterende jongeling die in dienst komt
van de Belgische spoorwegen en daar de duimschroeven aangedraaid krijgt. Het is
helemaal niet slecht en er staan soms ronduit deprimerende beschrijvingen in.
‘Om de roodroestende kachel lag 'n dikke, uitgestrekte
laag as en in de bak van van 't fonteintje aan de muur vetgrauwde 'n laag
vuil water dat verdampte en ' t akelige kot verpestte.’
Deze passage is vooral ook leuk in het kader van het congres over gezonde steden waar ik vandaag was en waar ik morgen zal spreken.
