Omdat ik '4 maanden,3 weken, 2 dagen' had gezien van de
Roemeense regisseur Cristian Mungiu, had ik hoge verwachtingen van zijn nieuwe film 'Over de
Hills'. Het is een lijzig kloosterdrama. Ik zoek al langer naar een excuus om dat woord
te gebruiken. Dit is het moment. Lijzig vind ik een mooi woord omdat er direct
een gevoel bij me opkomt; Langgerekt, emotieloos, kleverig. Natte washandjes. Er zit ook iets van apathie in dat woord. De actrices waren apathisch,
of speelden apathische personages. Los van enkele psychotische uitbarstingen kwam er weinig emotie in
de film voor. De oude thematiek, orthodoxe kerk met middeleeuwse opvattingen in
huidige tijd, werd niet op erg
originele wijze in beeld gebracht. Al ging ik wel even rechtop zitten toen het
psychotische meisje werd gekruisigd. Op enkele scènes na was de film lijzig,
langdradig en apathisch, wat misschien drie begrippen zijn voor hetzelfde
mankement.
