vrijdag 17 april 2009

OB04.01. Op doorreis in Trampolineland


De coördinaten van object 2004 leidde mij naar de Hoekse Waard. Ik was er nog nooit eerder geweest en ik werd getroffen door de grote hoeveelheid trampolines in de riante achtertuinen van (voormalig) boeren woningen. Zo fietste ik door trampolineland in de richting van Nieuw Beijerland alwaar ik een haast hallucinerende ervaring had.Deze ervaring werd wellicht verhevigd doordat ik te weinig water had meegenomen, maar de aanleiding was het niet. Op straat liepen drommen van stemmig gekleede mannen, vrouwen en kinderen. De rokken, hoeden en zwarte pakken brachten mij eventjes terug in Brooklyn waar ik ooit op net zo'n straathoek werd omringd door Chassidische Joden. Ik bevond mij duidelijk op het begin danwel eindpunt van de biblebelt. Sommige verlieten gehaast hun huizen, anderen wurmde zich uit zojuist geparkeerde auto’s en iedereen liep in de richting van een kleine bakstenen kerk dat midden in de wijk stond. Ik reed wat doelloos rond, niet goed wetende wat ik verder moest doen. Ik was opzoek naar iets dat ik aan niemand echt kon omschrijven. 'Het kan van alles zijn', vertelde ik de mensen, 'als het maar in 2004 geplaatst is'. In Nieuw Beijerland had ik op aanraden van een mevrouw met labrador (dat moet haast wel de meest gewilde hond in Nederland zijn), bij Steine Boender aangebeld. Steine Boender is een kunstenares en de vrouw met de labrador redeneerde dat zij door haar bovengemiddelde interesse voor kunst wellicht antwoorden op mijn prangende vragen had. Steine was helaas niet thuis. Ik bel haar later als ik via internet een telefoonnummer heb weten te achterhalen. Steine weet er wel iets van zegt ze, maar volgens haar had ik op Het Gors moeten zijn. Het Gors, dat klonk wel als iets dat daar in de buurt kon zijn, maar ik was er niet geweest. Al die andere plekken en weggetjes waren door het vele (om)fietsen in mijn geheugen gegrift. Je hoeft mij niks te vertellen over Vuurbaken, Blindeweg, Dromkreek, Buitenom, Zinkweg of de Kostverlorendijk. Ik ben er geweest, heb de sfeer geproefd, heb met wat mensen gesproken en ben weer weggegaan. Het werd tijd om mijn contactpersoon te bellen. Hanneke Piederiet.