(woensdag 18 maart)
Op de tweede bijeenkomst van 'vrienden maken kun je leren' van het Rode kruis, kwam ik een half uur te laat. Helaas was er geen plekje meer vrij naast Christine, een Duitse die de vorige keer had verteld dat ze best wel jaloers was op een vriendin van haar vriend met wie hij altijd bridged. Zelf kan ze niet bridgen en ze houdt er ook niet van. In de les passeren ondermeer Sponge Bob, de ras optimist en de problematiek van het lenen van een hamer de revue. Toch is het weer Christine die de beste opmerking van de avond maakt. Ze vertelde over haar zoontje die net z’n eerste beste vriendje heeft. Toen ze hem vroeg waarom dat z’n beste vriendje was, zei haar zoontje: ‘ Hij lacht zo mooi als ik hem schop.’