Vanavond ben ik bij de voorstelling Am Ziel geweest, een
toneelstuk van Thomas Bernhard, waar Arnon Grunberg een rolletje in speelt als schrijver.
Ik had het cadeau gekregen van de Lieve G, voor mijn verjaardag. In Am Ziel (op
de bestemming) luisteren we voornamelijk naar een monoloog die van haar leven
een dramatische toneelstuk heeft gemaakt door er in een soort nabeschouwing
commentaar op te leveren. Dat ze er een dramatische toneelstuk van heeft
gemaakt wordt benadrukt door de dramatische schrijver die zich met name in het
tweede deel manifesteert. Er was een pauze. Jammer van het theater van
Middelburg is niet echt een plek waar je pauze wilt houden. Ze laten je daar
eerst weer bij de kassa een bonnetje betalen en dan kan je een daarmee iets bij
de bar bestellen. Voor de rest heeft de schouwburg de uitstraling van een
buurthuis. Charmant wellicht, maar bij theater gaat het om illusies en de
illusie is moeilijk vol te houden tussen jaren zeventig gemetselde muren. In de
pauze heb ik wel een genoeglijk gesprek gehad over paarden. Arnon Grunberg
speelde de rol van dramatisch Schrijver erg goed.Het stuk is erg gestileerd, de suggestie van een ingehouden dramatiek, en dat past op de een of andere manier wel bij hem en zijn manier van schrijven.
