Onlangs was ik in de Carrefour. Nabij het schap met
tientallen soorten mayonaise trof ik een vrouw die een diepe zucht liet
ontsnappen. ‘Ik wordt er moedeloos van, geen idee welke mayonaise mijn kinderen
nou wilden hebben.’ Ik knikte haar bemoedigend toe en dat was voor haar het moment om te breken. Ze zei dat ze er moedeloos van werd, dat ze iedere dag maar weer boodschappen moest doen en dat al dertig jaar. Met de kar naar de kassa en dan alles
in de achterbak van de auto laden. Ze zei dat ze het zichzelf gewoon zag doen
en dat ze het eigenlijk zat was. Dat ze zich zo liet gaan achter haar winkelwagentje
nam me zeer voor haar in. Nergens komt de alledaagsheid harder binnen dan bij het felle licht van een supermarkt terwijl je stilzwijgend wordt uitgelachen door breed grijnzende potten mayonaise.