Klassieke muziek

-->

-->

Naast het station van Heerlen staat een oude bioscoop, de kaartjesverkoper blijkt een historicus te zijn die er een boek over heeft geschreven. Ik praat even met hem. Hij vertelt dat in 1938 de grootvader van de huidige eigenaar een stuk land van de Nederlandse spoorwegen heeft kunnen kopen om er cinema Royal op te bouwen. In het begin werd de cinema te chique gevonden door de arbeiders uit de kolenmijnen; ze durfden niet naar binnen. Maar dat ging over en Heerlen groeide enorm. Het theater staat er nog steeds, het oude station is allang afgebroken en ook het nieuwe station moet plaatsmaken voor een stedelijk masterplan dat het maankwartier wordt genoemd. De bouwstijl van het maankwartier is strak en doet neoklassiek aan. Beide bouwstijlen sluiten wonderwel op elkaar aan, alsof het theater eigenhandig de omgeving naar z’n hand heeft weten te zetten.  
De betonnen bankjes aan de rand van het station hadden in de jaren tachtig betonnen punten gekregen om junks te weren. Er kwam meer bij kijken; de politie werd ingezet en er werd geëxperimenteerd met klassieke muziek. Begin jaren negentig geloofde men nog dat junks niet van klassieke muziek zouden houden.