-->
No es crisis, es una Estafa. Dit is Spaans voor: Dit is geen crisis, dit is een truc. In de Tegenlicht documentaire 'Aftermath of a Crisis' vraagt Bregtje van der Haak aan Manuel Castells, een Catalaanse socioloog (bekend van het standaard werk over de Network Society) of dit waar is. Zijn verrassende antwoord luidt ‘ja’. Het is volgens hem een truc in de zin dat eerst de overheid banken helpt overeind te blijven, maar nu de overheid aanklopt bij de banken voor geld, zeggen dezelfde banken: dat kan wel, maar dan moeten jullie lonen omlaag doen en de macht van vakbonden verkleinen. Het is een soort balletje balletje waarbij de burger altijd verliest.
Ook mediadeskundige Sarah Bennat Weiser komt aan het woord, zij werkt net als Castells aan de USC in Los Angeles. Zij heeft bestudeerd hoe de crisis als merk wordt neergezet als iets dat noodzakelijk was in een proces naar verbetering. Wat ze te zeggen heeft is interessant. Via allerlei reclame uitingen wordt de manier waarop we de crisis zien beinvloed. Eminem doet mee in een spotje van Chryssler wat wordt verkocht als een homage aan Detroit maar wat bedoeld is als een rebranding van Chryssler en het kapitalisme. Dat terwijl Chryssler 50 biljoen aan staats steun heeft gehad en 9 miljoen aan dit spotje heeft besteed. Vooral de Levi reclame opgenomen in Pensylvania is in dat opzicht schrijnend. Dat gebied is letterlijk verwoest door de crisis (heeft 90 procent van z'n populatie verloren door het ineenstorten van de staal industrie) en in het spotje wordt simpelweg de aloude Amerikaans droom weer opgepoetst. Je hoort een kinderstem zeggen: "something got broken here, we need to fix it." Het was dus geen 'corporate greed' dat de crisis veroorzaakte maar iets abstracts en nu moeten we het gaan maken. Let wel niet de overheid of bedrijven, maar het individu. Er is volgens Castells geen kapitalistische samenzwering gaande, of iets van dien aard, maar er is wel spraken van een 'trick' waardoor dingen zo worden gedraaid dat het individu de klos is. 
