Ik heb mij nog maar net opgesteld bij het Koreaanse restaurant Van Korea als de man schichtig over het smalle paadje vanaf de supermarkt langs de randen van de Lindoduinflat richting de ingang loopt. Lopen is niet het goede woord. Hij trippelt een beetje, schichtig en snel, zijn hoofd hangt laag tussen opgetrokken schouderbladen. Zijn blik is naar beneden gericht. In zijn rechterhand draagt de man een opgerolde Aldi tas.
Zijn beige regenjas komt wapperend achter hem aan en ik zie dat ik me moet haasten. Maar hij ontsnapt mij niet en even later staan we zwijgend naast elkaar op de lift te wachten.
'woont u hier al lang?', probeer ik voorzichtig om hem niet aan het schrikken te maken. Maar het hoofd richt zich langzaam op en zijn bruine ogen kijken mij onderzoekend aan.
' Niet lang, nog maar twee dagen'. Nu weet ik, door zijn rustige oogopslag en het langzaam draaien van zijn nek, dat de man niet schuchter is, of in zichzelf is gekeerd. Hij is contemplatief en reageert vanuit zijn diepste instinct. De man heeft het karakter van een schilpad. Hij beweegt zich als een snelle zwemmer door de publieke ruimte en heeft een oeroude kop die alles al gezien heeft. Hij komt uit Assen en is naar Scheveningen verhuist vanwege zijn ouderdom, zegt hij. En omdat hij familie heeft in Den Haag. Ik ga met hem mee naar boven om het uitzicht te fotograferen. Uitzichten zijn minder direct en confronterend dan de vraag:' Gunt u mij een blik in uw ziel?' De camera is herkenbaar en stelt gerust. Boven, als ik door de lens naar buiten tuur, terwijl het mij eigenlijk om de binnenkant te doen is, ontsnapt de vlugge schildpad mij alsnog. Hij peddelt weg over de galerij om plotseling een deur binnen te glippen. De omgeving is nog nieuw voor hem. Binnen is het veilig. Ik sta nutteloos en eenzaam in de restruimte tussen publiek domein en private ruimte. Hier gebeurt voorlopig niets. De lindoduinflat is het symbool van het nieuwe Scheveningen dat inmiddels alweer behoort tot het oude Scheveningen van de jaren zestig en zeventig. Als we Scheveningen laten beginnen met de haven uit 1904, dan is dat Scheveningen 0.1, tijdens de oorlog ontstond Scheveningen 0.2 met het bouwen van de Atlantic wall en de flat behoort tot 0.3. Het bouwwerk bestaat eigenlijk uit twee dwars op elkaar gezette rechthoekige flats van veertien verdiepingen. Van buiten lijkt het te gaan om een massief blok, een onneembare vesting. De flat staat er, stevig en robuust op een oude duin, maar is er tegelijkertijd ook helemaal niet. Lang heeft het geduurd voordat ik er iets van begreep. Daarna hoorde ik dat de flat op oude Duitse bunkers is gebouwd en dat verklaart volgens mij veel. Als ik naar de flat kijk, dan zie ik eigenlijk een stuk van de Atlantic wall. Hier schemert Scheveningen 0.2 door in Scheveningen 0.3.De vraag is, wat merken de bewoners ervan?
(wordt vervolgt)