Eerder schreef ik hier al over Harry Houdini en hoe het komt dat we hem nog steeds kennen. Het antwoord was simpel: Anderen beklommen het podium en dachten, dit is werk. Harry Houdini beklom het podium en dacht, dit is leven. Ehrich Weiss verzon een land, het land van de magie, een plek waar Ehrich Weiss zoon van joodse migranten, Harry Houdini kon zijn. Misschien is dat ook wel het succes van Geert Wilders, dat is in zekere zin ook een freak met een geblondeerd kapsel dat doet denken aan een victoriaanse pruik. Hij heeft het interessantste haar van iedereen. Ook Geert Wilders is, zoals de meeste politici niet zelf reflexief. Als hij op het podium staat is hij, net Houdini deed, een land aan het verzinnen waar Geert Wilders de man kan zijn die hij de afgelopen jaren in toenemende mate is geworden; de vlammende kampioen van de verongelijkte Nederlander. Het lijsttrekkersdebat en alle discussies eromheen gaan volgens de Volkskrant vooral over leiderschap. Misschien is de kern van goed leiderschap wel dat je een land verzint waar jezelf graag premier van wilt zijn en waar je het publiek in kan laten geloven. Dat is in elk geval wat politici zouden kunnen leren van Houdini.
