Eigenlijk had ik in het weekend al langs willen komen, maar mevrouw Seriere was een beetje ziek. Vandaag reed ik met een geleende bakfiets naar de lindoduinflat in Scheveningen, waar ze woont, om alsnog mijn belofte in te lossen. ‘Wil je kloffie?’ vroeg mevrouw Seriere. Ik ging hier dankbaar op in want op die manier kon ik nog even wennen aan het idee om met mijn nieuwe veel-armige vriend over de Scheveningse weg te fietsen. Ik kreeg een kopje fris schuimende senseo koffie en een plakje chocolade cake. Mevrouw Seriere en ik hebben elkaar bij toeval leren kennen. Een soort toeval in elk geval. Ik was bezig met een volwassen vorm van belletje lellen, waarbij het grootste verschil met vroeger erin zit dat ik nu aanbel en blijf staan, nieuwsgierig naar de onbekende persoon die naar de deur komt. Volwassenwording heeft onder meer hier mee te maken; je rent niet langer weg als je ergens hebt aangebeld. Mevrouw Seriere bleek een hartelijke mevrouw die ondanks haar jeugdige uitstraling toch ergens in de tachtig moet zijn. Ze vertelde me over haar jeugd in Sumatra.’ Ik heb in drie gevangenissen gezeten. De eerste was de kostschool, de tweede het jappen kamp en de derde was Nederland, ik vond het helemaal niks toen we hier aankwamen.’
Vandaag krijg ik de foto’s te zien uit Sumatra en het is begrijpelijk dat een kind daar niet wil vertrekken. Als ik de foto’s moest geloven dan speelde het leven zich voornamelijk af in het zwembad. Uiteindleijk is het zover, ik wikkel de twee meter lange stekelige gevaarte in een deken en mevrouw Seriere wikkelt er plakband omheen.’ Ik omhels hem nog een keer’, zegt ze als ze dat doet. Eenmaal beneden gekomen benadrukt mevrouw Seriere nog eens hoe blij is dat ik mij over haar cactus opntferm.' Ik had destijds twee stekjes, ze waren altijd samen,de een heeft het helemaal niet gered en de ander is twee meter veertig.'
Ik beloof haar op de hoogte te houden van het wel en wee van de cactus die ze met zoveel zorg en liefde heeft laten opgroeien in haar flat. Toen ik wegfietste meende ik tranen te zien in de ogen van mevrouw Seriere.
