zondag 9 mei 2010

Schone Nagels

Niet lang geleden, slechts enkele dagen terug, ging ik met de lieve G in Mecca eten. Voorheen was Mecca een strandtent nabij het Zwarte Pad, inmiddels is het een eetcafee, iets meer landinwaards.We kwamen van het containerdorp nabij het Scheveningse havenhoofd, waar we koffie hadden gedronken. De lieve G had vrij genomen en we waren op vakantie in onze eigen stad. Op het heuvelrestaurant van het containerdorp troffen we de vaste klanten, de vrienden en kenissen van Roland Verbiest, de weekendburgemeester en innitiatiefnemer van het containerdorp. Roland, die weet hoe een gastheer zich moet gedragen in zijn eigen koninkrijkje ging rond met een fles rose.

Een wat verlopen man met een grijszwarte baard en een Hans Ubbink-achtig overhemd aan, roept dat hij voor een halve meier aan een ijsmachine kan komen, of Roland interesse heeft. Het containerdorp noemt zich ecologisch, niet commecrieel en zo veel mogelijk zelfvoorzienend. In werkelijkheid is het een magneet  voor sjageraars en worden er allerlei handeltjes gevoerd en schimmige deals gemaakt. Ik betrap mezelf daar ook al op. Zo schilderde ik onlangs een container geel in ruil voor de prijsvermindering van twee treetjes bier. Roland is niet geinteresseerd in de ijsmachine.
De man met de grijszwarte baard, zegt dat ik op zijn broer lijk. Hij trekt zijn i-phone en laat een foto zien. Zowel ikzelf als de lieve G zien geen enkele gelijkenis. Michiel zegt dat hij alleen de ogen bedoelt. Dan: 'Je kunt mij alles over Barcelona vragen. Vrienden zeggen; Michiel waarom wordt jij geen reisleider. Ik ken honderden gave plekken.' We weten even niet wat we over Bareclona willen weten, maar beloven hem te bellen mocht het er later nog van komen. Als Michiel hoort dat we in eetcafe Mecca gaan eten, vindt hij dit een goed idee en even later treffen we hem daar inderdaad aan. Rokend en witte wijn drinkend.Wij bestellen ook een witte wijn. Als uitbater Mark de bestelling opneemt vraagt Michiel om een bakje met water en citroen en een nagelbortseltje. Een eigenaardige bestelling in een eetcafe. Hij zal wel bevriend zijn met Mark. Als Michiel het bakje water en het borsteltje heeft, begint hij zonder blikken of blozen uitgebreid zijn nagels schoon te maken. Hij kwijt zich grondig van zijn taak. Het is een ritueel en dit ritueel heeft blijkbaar een publiek nodig. Als het voorbij is zegt hij: 'Ik handel in massage stoelen, wil je mijn website zien?'
Hij tikt het adres in op mijn laptop.
Bij de introductietekst staat ondermeer:
'Deze massagestoel wordt veel gebruikt in publieke ruimtes zoals hotels en vliegvelden. Dit zijn plekken waar men soms moet wachten, zodat er tijd is voor ontspanning. Ook op plekken waar men bezig is met sport en verzorging kom je deze massagestoel tegen. Hierbij kun je denken aan sauna’s, sportscholen, zonnecentra, kapsalons, schoonheidsalons, golfbanen, tennisbanen en nagelstudio’s.
Grote bedrijven tonen steeds meer interesse voor deze toegankelijke stoel. Zij dragen bij aan het welzijn van hun personeel door de massage stoel ter beschikking te stellen. Resultaat: de werksfeer verbetert, het ziekte verzuim gaat omlaag. Personeel in balans-bedrijf in balans.

Vooral het begrip toegankelijke stoel, treft mij als bijzonder poetisch.
Zijn vriendin Gladys komt binnen. Gladys is een donkere vrouw, waarschijnlijk tien jaar jonger dan Michiel en heeft een nagelstudio in Leiden. Michiel bekt haar af. Misschien denkt hij dat dit mannelijk is. Het woord poenerig lijkt voor Michiel uitgevonden te zijn. Hij praat ondermeer over snuiven en feesten. Gladys heeft een push up bh aan. Als Michiel en Gladys vertrekken, naar een ander restaurant blijken ze niet afgerekend te hebben. Ook is hij niet bevriend met uitbater Mark, die dacht omgekeerd dat hij bevriend was met ons. Vertrouw nooit een man die in een eetcafe om een beetje water en een nagelbortseltje vraagt. Schone nagels zeggen niet alles.