Janneke (ook wel bekend als Epi Confiant) herinnerde zich vooral grote dingen tijdens het verblijf met haar ouders in het grote Italiaanse pension in Parijs tijdens de tweede wereld oorlog. Alle kamers waren gigantisch hoog en de Italiaanse waardin was zelf ook groot. Ze had nog wat zakken meel achterover weten te drukken, en daar maakte ze op de grote tafel in de keuken pasta van. ‘Dat zie ik nog heel helder voor me.’
Ik zat in de tuin naast mijn deur in het hofje het boek De Nieuwe Wanorde van Rene Boomkens te lezen, toen Janneke van nummer negentig naast mij kwam zitten en over de oorlog begon. Ik had zojuist over Adam Smith’s onzichtbare hand gelezen, die Boomkens aanhaalt:’Adam Smith hoopte eenvoudig dat als iedereen maar netjes zijn eigen belang nastreefde, de wereld er mooi en ordelijk uit zou komen te zien: de onzichtbare hand als instrument om de hele wereld om te toveren in Zwitserland.’(p.40) Later gaf Janneke mij het boek Natuur inschakelen, Natuur uitschakelen van Louis le Roy.’ Ik wordt volgend jaar tachtig en moet er dus rekening mee houden dat het einde nadert.’ Ook Louis le Roy gelooft, met zijn overwoekerde bouwsels, in een onzichtbare hand.
